Transistörlerin icadı ve seri üretiminden sonra, diyotlar ve transistörler gibi çeşitli katı hal yarı iletken bileşenleri yaygın olarak kullanıldı ve devrelerdeki vakum tüplerinin işlev ve rollerinin yerini aldı. 20. yüzyılın ortaları ve sonlarında
Yarı iletkenler tüketici elektroniği, iletişim sistemleri, tıbbi cihazlar ve diğer alanlarda yaygın olarak kullanılmaktadır. Örneğin diyotlar yarı iletkenlerden yapılmış cihazlardır. Yarı iletkenlerin önemi teknoloji ve ekonomik gelişme açısından çok büyüktür.
Doğadaki madde ve malzemeler iletkenliklerine göre iletkenler, yarı iletkenler ve yalıtkanlar olmak üzere üç kategoriye ayrılabilir. Yarı iletkenin direnci 1m Ω·cm ~ 1g Ω·cm aralığındadır (üst sınır Xie jiakui'nin elektronik devresine göre alınır ve bunun 1/10 veya 10 katıdır; açı işareti mevcut olmadığından, Mevcut açıklama geçici olarak kullanılmıştır)
Yaygın olarak kullanılan elektronik bileşenler şunlardır: direnç, kapasitans, endüktans, potansiyometre, transformatör, diyot, triyot, MOS tüpü, entegre devre vb.
Bileşenler: İşleme sırasında hammaddelerin moleküler bileşimini değiştirmeyen ürünlere bileşen denilebilir.
Bazen çip veya mikroçip olarak da adlandırılan entegre devre (IC), üzerinde binlerce mikro direnç, kapasitör ve transistörün üretildiği yarı iletken bir levhadır. Bir entegre devre amplifikatör, osilatör, zamanlayıcı, sayaç, bilgisayar belleği veya mikroişlemci olarak işlev görebilir. Belirli entegreler, amaçlanan uygulamalarına göre doğrusal (Analog) veya dijital olarak sınıflandırılır.
